اونایی که می‌نویسن

به نظر من یکی از خصوصیت آدمایی که می‌نویسن اینه که شجاع‌تر از بقیه هستن. همین که نظرات و چیزایی که بهش فکر می‌کنی و اعتقاد داری در معرض نگاه آدمهای دیگه قرار می‌دی شجاعت می‌خواد. در مورد هنرمندها هم همین قضیه وجود داره؛ یادمه یکی از دوستام خیلی سال پیش «مخملباف» رو نقد می‌کرد که مثلا این آدم دهه شصت چی بوده و به چی رسیده. من در مورد شخص این آدم کاری ندارم اما همون موقع به این دوستم گفتم خود ما اگه به ده سال و پونزده سال پیش برگردیم همون آدم قبل هستیم؟
 
هنوزم به همه اون حرفها و تفکرات و عقایدمون باور داریم؟ حالا فرقش اینه یکی مثل من و تو هیچ وقت نیومدیم چیزی بسازیم یا اثری تولید کنیم که یکی بیست سال بعد بیاد و بگه این چی فکر می‌کرده و حالا چی شده! اگه قراره به چیزی نقد وارد کنیم یکی از چیزایی که لازمه اینه که بدونیم اون نوشته – یا اثر- تو چه بازه زمانی و تحت چه شرایطی تولید شده!
 
 
بگذریم که من اعتقاد دارم اساسا چرخیدن و فکر کردن و تغییر یکی از خصوصیات آدمهایی که رو به جلو فکر می‌کنن، ساکن بودن و تغییر نکردن همون حالت مردابه که می‌گنده!
تگ ها: