استرالیا یکی از گرونترین کشورهای دنیا برای آدمای سیگاری به حساب می‌آد؛ دلیلش هم مالیات سنگینی که دولت بر روی سیگار گذاشته و روند این افزایش هم هر ساله بالاتر می‌ره! برای مقایسه قیمت این طوری حساب کنید که قیمت شیر یا نون بین ۲ تا ۵ دلار استرالیا است، در حالی که قیمت یک پاکت سیگار به طور متوسط حدود ۲۵ دلاره. به علاوه سیگار و سایر دخانیات جزء مواردی هستش که تخفیف و امتیازی برای خرید بهش تعلق نمی‌گیره، حتی زیر اکثر Offerها تاکید کرده که Excluding tobacco and cigarettes .
تو هیچ فروشگاه و مرکز خریدی سیگار در معرض دید افراد نیست و قطعا اون رو به افراد زیر ۱۸ سال نمی‌فروشن، (با اینکه سیگاری نیستم) ولی تو چند ماه اول مهاجرت برام سوال پیش اومده که اینا از کجا سیگار می‌خرن؟ چرا من هیچ وقت چیزی ندیدم؟ برای ما که تو ایران تو هر فروشگاه و روزنامه فروشی پاکت‌های سیگار رو همیشه دیدیم کمی سوال برانگیز بود.
تو محل‌های عمومی به خصوص کافه‌ها و رستورانها سیگار کشیدن در فاصله‌ی چند متری اونها هم ممنوعه و حتی تو یک سری آپارتمان‌ها مثل جایی که من زندگی می‌کنم سیگار کشیدن در محل زندگی خودتون و حتی روی بالکن هم ممنوعه! (البته لزوما این قانون برای همه آپارتمانها صدق نمی‌کنه اما فکر می‌کنم مجتمع‌های بزرگ و جدید چنین قانونی داره، معمولا افراد سیگاری می‌رن جایی دورتر از محل ساختمون و همونجا سیگار می‌کشن)

یک مورد دیگه که تو ساعتهای پربازدید تلویزیون معمولا یکسری تبلیغات از مراکز بهداشتی دولتی و جاهایی مثل icanquit پخش می‌شه که بعضیاشون کمی هم دردناکه +؛ ولی خب شاید احساس می‌کنن که لازمه این تبلیغات برای افراد مختلف پخش بشه، تا بدونن عاقبت کار به کجا قراره ختم بشه!

.

با همه‌ی این چیزایی که گفتم آدمهای سیگاری رو توی شهر می‌بینیم، آمار دقیقی ندارم که بدونم تعداد و نسبت افراد سیگاری چقدره و این سیاست چقدر روی این افراد تاثیر داره؟ من آدمای سیگاری زیادی دور و اطرافم بودن آدمایی که شوخی‌هایی از این دست که «ده سال عمرمون رو برای سیگار کنار گذاشتیم» هم جزء تکیه کلامشون بود.

در هر فقط می‌خواستم در مورد سیگار و افراد سیگاری در استرالیا بنویسم و الا که هر کسی قطعا خودش راه خودش رو انتخاب می‌کنه!