یه سری سوالها رو نپرسید!

من متاسفانه روحیه این رو ندارم که گاهی مستقیم به آدمها بگم هنوز یاد نگرفتی که….؛ حداکثر هنری که داشته باشم اینه که یه طوری نامحسوس جوابشون رو ندم و به اصطلاح بپیچونمشون!

بدی داستان اینه که شاید وقتی مدتی جای دیگه زندگی می‌کنی یه طوری عادت می‌کنی که یه privacy برای خودت داری و آدمهای دور و نزدیک حداقل چیزهایی رو رعایت می‌کنند؛ واقعا لزومی نداره که خیلی پشت میز بشینی، تو صورت کسی که دو ساله هیچ خبری ازش نداری نگاه کنی و بگی حقوق چقدر می‌گیری؟! مگه بازجویی می‌کنین؟ واقعا انتظارتون چیه؟ نمی‌دونید که یکسری سوالات رو نباید پرسید؟

اگه کمی کنجکاو هستید و حتی حوصله‌ی گوگل کردن ندارین یه طور دیگه‌یی و به صورت کلی مطرح کنید، مثلا بپرسید  برای شغل من، بازه‌ی حقوق تو چه حدودیه؟ اگه می‌دونی بهمون بگو!
.
پ.ن: یکی دو تا مساله‌ی دیگه هست که هنوز سنگینی می‌کنه و بعدا می‌نویسم.