مهارت پرزنت کردن!

چشم آبی‌ها {اینجا اشاره‌م به استرالیایی‌ها ست، شاید تو بقیه دنیا هم قصه همین باشه!} تو یک کاری خیلی مهارت دارن و اون پرزنت کردن و توضیح کارهای مختلف تو جمع آدمهاست؛ این مهارت چشم‌گیر فقط به خاطر زبان انگلیسی و اینکه دارن در مورد چیزی به زبان مادری حرف می‌زنن نیست، یعنی در اکثر موارد و بر اساس تجربه من، ما تو ایران و با زبان مادری خودمون هم این مهارت رو چندان نداشتیم: مهارت اینکه در مورد کوچکترین اتفاقی (شرکت در یک کنفرانس، اضافه شدن فیچر جدید روی یک وب‌سایت یا اپلیکیشن یا هر چیزی) یک پاورپوینت کوچیک درست کنیم و جلوی تعدادی آدم اون رو با آب و تاب توضیح بدهیم و تشریح کنیم! و درآخر هم بگیم سوالی دارید؟
 
اینکه گفتم یه مهارته، چیزی که احتمالا توی دانشگاه بخشی از اون رو به عنوان مطالبی مثل «شیوه‌ی ارائه مطالب» پاس کردیم و احتمالا هیچ وقت هم نشد و نتونستیم اون طوری که باید ازش استفاده کنیم. مدتی پیش اتفاقی متوجه شدم اینجا توی مدارس {از همون اول اول} بچه‌ها خیلی زیاد صحبت می‌کنن و مشارکت می‌کنن. حساب کنید بچه‌ی پنج شش ساله هفته‌یی یه بار تو جمع همکلاسی‌ها درباره مطالب مختلف و اتفاق‌هایی که افتاده صحبت می‌کنه؛ این رو مقایسه کنید با خودمون }زمان ما دهه شصتی‌ها که اوضاع اسف‌بارتر هم بود} تو یه کلاس چهل نفره حداکثر چیزی که ارائه می‌کردیم خوندن انشاء توی جمع اون هم سالی یکبار بود! بگذریم که گاهی همین هم بهمون نمی‌رسید؛ گاهی هم خیلی‌هامون که خجالتی‌تر بودیم می‌خواستیم همون سرجامون بشینیم و از روی دفتر بخونیم. عملا سیستم آموزشی و حتی در بیشتر مواقع خانواده کمکی به پرورش و ساختن این مهارت نکردن.
 
 
.
خیلی چیزها جزء مهارت‌های آدمهاست، چیزهایی که باید یاد گرفت و تمرین کرد، شاید این اصلی‌ترین دلیلیه که اینا خیلی خوب مطالب رو پرزنت می‌کنن و توی جمع توضیح می‌دهند که چی گذشته!