حرفا هم برای خودشون تاریخ مصرف دارن

معمولا صبح‌ها تو مسیر چند دقیقه‌ای تا رسیدن به ترن تو ذهنم با خودم حرف می‌زنم. انگار که نشسته باشم و از زندگی اینجا برای کسی تعریف کنم، بیشتر از چیزایی که دیدم و شنیدم و تجربه کردم
 
 
.
یه طورایی غم انگیز ماجرا اونجاست که وقتی تلفنی با کسی تو ایران صحبت می‌کنم یادم می‌‌ره دقیقا باید از چی تعریف کنم. حرفا هم برای خودشون تاریخ مصرف دارن، بعد از چند روز و چند هفته ممکنه که بیات بشن.

 

تگ ها: